Ga naar de inhoud

Muna Mohamed is lid geworden van het bestuur van de stichting achter de Academie voor Beeldvorming. ‘Het is belangrijk dat mensen voorop willen lopen in verandering.’

Muna werkt op een wijkplein in ’s-Hertogenbosch en is activist. ‘Ik zie het als sociaal werker en ik merk het in demonstraties: de dynamiek in de samenleving verhardt, maar er is ook ruimte voor nieuw bewustzijn.’ Ze gaat altijd voor dat laatste. ‘Hoe kun je je verplaatsen in iemand die dingen meemaakt die jij misschien niet kent? Bijvoorbeeld racisme, dat je dan niet zegt: “Dat bestaat niet.” Nee, het is gewoon iemands ervaring en daar kun je naar luisteren. Hoe kun je daar vanuit zachtheid op reageren?’

‘Wat ik heel leuk vind bij de Academie voor Beeldvorming is dat je in de projecten merkt dat we kunnen veranderen. Zo wil ik mezelf ook inzetten. Ik hoop dat mensen creativiteit en gevoeligheid leren. Want als je geboren wordt, dan krijg je een cadeau van je ouders: je bent dan een persoon in deze wereld. De boosdoeners willen dat verdraaien. Die doen alsof je iets moet doen om iemand te zijn, alsof status en geld belangrijk zijn, alsof dat de rode lijn is in de geschiedenis. Maar het is simpel: jij bent belangrijk, want je bent een persoon in deze wereld.’

Muna heeft een haat-liefde-verhouding met ’s-Hertogenbosch. ‘Iemand zei ooit tegen me: “Den Bosch is een soort Texas.” Mensen zitten best wel vast in hun denken en doen. Als je afwijkt van de norm, dan ben je fout. Daar zit iets lomps in. We zijn hier echt het zuiden van Nederland. Als ik op bezoek ga bij mijn zusje in de J.P. Coenstraat, dan denk ik: “Waarom heet deze straat zo? Deze man is een misdadiger. Waarom krijgt hij zoveel eer?” Ik maak me zorgen over wat we met elkaar uitdragen. Aan de andere kant zijn er gelukkig een heleboel lieve mensen in de stad.’

‘Armoede begint in de baarmoeder. Vooroordelen beginnen ook in de baarmoeder. Stress, niet genoeg geld voor gezond eten, angst voor het andere, het vormt een handtekening waaraan je bijna niet kan ontkomen. Daarom is het zo belangrijk dat we met elkaar oefenen om te blijven veranderen.’